De keuze van keramiek staat centraal in mijn artistieke benadering. Ik gebruik dit medium als een interface die communicatie mogelijk maakt tussen het zichtbare en het onzichtbare, het bewuste en het onbewuste, het zelf en de Ander. Mijn eerste wetenschappelijke opleiding heeft ertoe geleid dat ik mezelf jarenlang in vraag stel over de werking van de hersenen en veranderde bewustzijnstoestanden heb onderzocht door middel van lezingen en verschillende praktijken. Deze ervaringen vormen de basis van mijn werk.

Dit pad stelt me in staat om mezelf het materiaal te laten 'vasthouden', om me erdoor te laten instrueren. Als ik met klei werk, verbind ik me met scheppingsmythen en de eerste mensen die beeldjes of vaten maakten om de levenden en de doden te begeleiden. In mijn handen vervormt de aarde, krijgt ze vorm, rekt ze zich uit, barst ze, raakt ze me aan als ik haar aanraak en bewaart ze de herinnering aan onze dialoog om anderen te openen.

Naast de symbolische en historische waarde is het bewerken van het land een diep alchemistische praktijk. Een praktijk waarbij de transmutatie van materie tijdens het afvuren diep resoneert met onze menselijke conditie. Door in mijn werk het raadsel van de relatie tussen de levenden en de doden in vraag te stellen, richt zich mijn onderzoek op rituele objecten. Deze vragen stellen me in staat om mijn eigen weg te vinden terwijl ik deel uitmaak van een voorouderlijk artistiek erfgoed.